Imię: Pau
Nazwisko: Gasol
Urodzony: 6 lipca 1980 roku, Barcelona, Hiszpania
Wzrost: 2 13 cm
Waga: 113 kg
Pozycja: Silny skrzydłowy/center
Klub : L.A.Lakers( do 2008 Memphis Grizzlies )
Numer: 16
Nagrody:
Mistrz NBA(2009), Debiutant roku (2002), 3 krotny NBA All-Star(206,2009-10), All NBA Third Team(2009), Mistrz Świata z reprezentacją Hiszpanii w 2006 roku , Mistrz Europy i MVP turnieju w 2009 w Polsce, Mistrz i zdobywca Pucharu Króla z Barceloną i MVP obydwu rozgrywek w 2001 roku
Rekordy:
Punkty: 44 vs Seattle 03/28/06
Zbiórki: 22 vs Milwaukee 12/16/20009
Zbiórki ofensywne: 11 vs Denver 04/09/09
Zbiórki defensywne:19 12/16/2009
Asysty: 12( dwa razy)
Przechwyty: 4( dwa razy)
Bloki: 8( dwa razy)
Minuty: 56 vs 12/19/05
Bio:
Zanim Pau trafił do NBA w latach 1998-2001 grał w seniorskiej drużynie Barcelony, i wcale nie notował powalających statystyk. W pierwszym sezonie grał około 12 minut na mecz, w kolejnym 15, a w ostatnim sezonie na Europejskich parkietach uzyskiwał 11,3 punktów i 5,2 zbiórki na mecz, przy czasie gry poniżej 24 minut. W drafcie 2001 roku został wybrany z numerem 3 przez Atlantę Hawks, a następnie prawa do niego zostały oddane do Memphis w wymianie za Shareefa Abdur-Rahima
Początki na zawodowych parkietach miał imponujące. Ze średnimi 17.6 ppg, 8.9 rpg, 2.06 bpg and 2.7 apg występując we wszystkich 82 meczach zdobył nagrodę Rookie of the Lear. W każdej klasyfikacji znalazł się w pierwszej dziesiątce debiutantów. 37 razy był liderem teamu w punktach i 43 razy w zbiórkach, i dodatkowo miał 35 double-double
Dalsza kariera w Memphis była dosyć udana, ale dobra gra Pau nie przekładała się na sukcesy teamu, który w latach 2004( 0-4 przeciwko Spurs), 2005( 0-4 przeciwko Suns) oraz 2006()-4 przeciwko Mavericks) awansowali nawet do PO, ale jak widać nie było im dane odnieść choćby jednego zwycięstwa. Pau w roku 2006 został wybrany do swojego pierwszego udziału w Meczu Gwiazd- w Toyota Center w Houston nie zdołał zdobyć ani jednego punktu, pomimo 3 prób z gry, ale zaliczył 12 zbiórek i asystę w meczu przegranym przez team zachodu 122:120
W roku 2008 Pau zmienił otoczenie i dołączył w jednej z najmniej równych wymian w historii do organizacji Lakers. Zadebiutował w nowej drużynie 5 lutego 2008 roku w New Jersey zaliczając 24 punkty, 12 zbiórek, 4 asysty i przechwyt. Od razu też złapał na parkiecie wspólny język z gwiazdą teamu LA Kobe Bryantem, i walnie przyczynił się do awansu do przegranych Finałów z Celics w 2008, oraz tytułu w roku 2009

Staty:




Ciekawostki:
Matka Pau jest lekarzem, natomiast ojciec ordynatorem
Ulubionym sportem Pau poza koszykówką jest tenis, w który potrafi ponoć całkiem nieźle grać, a ulubionym sportowcem oczywiście Rafael nadal, którym dość dobrze się znają
Bardzo lubi czytać, a jednymi z jego ulubionych pozycji są książki polskiego korespondenta Ryszarda Kapuścińskiego

Na koniec ciekawa anegdota dotycząca brata Marca cytując Pau :
Zabawna historia jest z tego roku. Kiedy graliśmy pierwszy raz w Memphis. Sędziowie gwizdnęli Marcowi przewinienie techniczne choć on niczego nie powiedział. Tylko wyskoczył do góry po gwizdku. Moja pierwsza reakcja była w stylu: "Co ty mu gwizdnąłeś?!" ale po chwili gdy zdałem sobie sprawę z tego, że stoimy już po dwóch stronach barykady otrząsnąłem się i powiedziałem: "O tak. Dobry gwizdek panie sędzio!"

Moim zdaniem:
Przyjście Pau do Lakers tchnęło nowego ducha w tą organizację i podniosło poziom gry teamu o jeden level w górę. Długo do Pau była przylepiana etykieta soft, ale po przegranych Finałach 2008 się to troszkę zmieniło- sygnał dął już w pierwszym rewanżu w świątecznym meczu z celtics w 2009, gdzie zdobywał najważniejsze punkty w końcówce, i dodatkowo zablokował ważny rzut Raya Allena. Obecnie Pau jest dla mnie najwszechstronniejszym wysokim w lidze. Imponuje mi jego świetne wyszkolenie objawiające się w szerokim repertuarze zagrań, świetnym przeglądzie pola i niesamowita sprawność, co pokazał nieraz wyprowadzając i zakańczając kontry swojej drużyny, co w przypadku 7 footera nie jest zjawiskiem codziennym.

Imię:Kevin Wayne
Nazwisko:Durant
Miejsce ur.:Waszyngton
Narodowość:USA
Waga:104kg
Wzrost:2.06m
Nagrody:2x HORSE Winner ,2008 All Rookie first team,2007 Rookie of the year, 2009 MVP Rookie Challange

Rekordy życiowe:

Pkt: 47
FGM: 18
FGA: 27
Przechwyty: 5
Bloki: 5
3PTM: 6
3PTA: 10
FTM: 24
FTA: 26
of.zbiórki: 4
def.zbiórki: 13
zbiórki: 15
Asysty: 9
Minuty: 51


Bio:Durant był jednym z 4 pierwszoroczniaków którzy grali w S5 na Uniewersytecie Teksańskim.
Kevin zagrał we wszystkich 35 meczach sezonu , podczas mistrzostwa NCAA jego drużyna odpadla w drugiej rundzie przegrywając z uniwersytetem północnej karoliny.
Texas zakończył sezon na 3 miejscu w konferencji z bilansem 12-4 kwalifikując się do 2007 Big 12 Men's Basketball Tournament.
Po tym jak KD rzucił 37 pkt i zebrał 23 zbiórki w zwyciężonym przez jego uniwersytet spotkaniu z Texas Tech Red Raiders, trener Bob Knight opisał Duranta jako zwinny,szybki i mobilny.
Durant miał poparcie mediów jako najlepszy pierwszoroczniak Big 12's i kandydat do pierwszoroczniaka roku.
Osiągał 25.8 PPG i 11 RPG podczas swojego pierwszego roku z Texas Longhorns.
W meczach Big 12 notował 28.9 PPG i 12.5 RPG.
Jego Carrer High w College'u to 37 pkt , które osiągał 4 razy.
Durant miał dwadzieścia meczy w których notował 30 lub więcej pkt jako pierwszoroczniak.
Marca ,2007 r Durant został nazwany NABC Division I Player of the Year, i otrzymał trofeum Oscara Robertson'a a także Adolph'a F. Rupp'a, zostając pierwszym freshman'em który zdobył obydwie te nagrody.
30 Marca,2007 , został wybrany do Associatef Press college Player of the year, ponownie został pierwszym freshman'em który tego dokonał a także pierwszym Texanskim atletą który zdobył tę nagrodę od 1961r.
1 Kwietna 2007r. , został pierwszym pierwszoroczniakiem który otrzymał nagrodę Naismith'a i 7 kwietnia wygrał nagrodę John'a R. Wooden'a.
Póznym lutym , Durant otrzymał zaproszenie do training camp'u drużyny USA, zostając tym samym drugim freshman'em zaraz po Greg'u Oden'ie który dostąpił tego zaszczytu.
Zaledwie tydzień po tym jak został wydraftowany przez Seattle SuperSonics , Uniwersytet Texasu ogłosił zastrzeżenie koszulki Duranta z numerem 35, ten numer wisi teraz w Frank Erwin Center wraz z #11 T.J.'a Ford'a.
Durant zgłosił się do klasy draftu 07' został wybrany z numerem drugim przez Seattle SuperSonics , było wiadomo że albo on albo Greg Oden center z Ohio zostaną wybrani z zaszczytnym #1.
Po rozegraniu zaledwie paru meczy podczas letniej przerwy, Kev został wybrany na próbę do drużyny USA i zgłosił się do State Farm USA basketball challenge razem z takimi gwiazdami jak Kobe Bryant, LeBron James, Chris Bosh i Dwight Howard.
KD podczas zgrupowania rozegrał mecz w którym rzucił 22pkt, niestety został wycięty kiedy ogłoszono skrócenie teamu do 12 zawodników.
31 pazdziernika 2007r. Durant rozegrał swój debiutancki mecz NBA w którym wykręcił 18 pkt, 5 zbiórek i 3 przechwyty przy porażce z Denver Nuggets.
16 listopada 2007r. KD35 rzucił swój pierwszy game-winnig shot w karierze , rzucając "trójkę" z rogu wygrywając tym samym z Atlanta Hawks w podwójnej dogrywce.
Prowadził w klasyfikacji zdobytych pkt przez pierwszoroczniaków i został NBA Western Conf ROTM w listopadzie,grudniu(2007),styczniu,marcu i kwietniu(2008).
20.3 pkt na mecz Durant'a pobiło 40 letni rekord drużyny w zdobytych pkt przez Rooks'a ustanowiony przez Bob'a Rule podczas sezonu 1967-68.
Na podsumowanie świetnie rozegranego sezonu Durant został NBA Rookie of the Year sezonu 2007-08.
Po sezonie 2007-08 , drużyna przeniosła się do Oklahomy pod nazwą Oklahoma City Thunder.
Podczas ASW 09' Durant nie został wybrany do ASG w Phoniex, jednak wziął udział w dwóch konkursach.
Podczas T-Mobile Rookie Challange poprowadził Sophmores do zwycięstwa 122-116 nad Rookies i został mianowany MVP tej gry ustanawiając rekord zdobytych pkt w tej grze na 46pkt , łamiąc w ten sposób stary istanowiony przez Amare Stoudemire w 2004r. kiedy zdobył 36 dla Soph.
Następnego dnia Durant wziął udział w grze H.O.R.S.E. która była pierwszą w historii ASW tego typu grą , wygrał konkurs pokonując Joe Johnson'a i O.J'a Mayo.

Statystyki Kevin'a


[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=ROEriHNmAkg[/my-youtube]

Imię: Michael Jeffrey
Nazwisko: Jordan
Miejsce ur.: Brooklyn w Nowym Jorku
Narodowość:USA
Waga: 98kg
Wzrost:2 1.98m
Nagrody: 5-time MVP (1987-88, 1990-91, 1991-92, 1995-96, 1997-98), 10-time All-NBA First Team (1986-87 - 1992-93, 1995-96 - 1997-98), wybrany w 1996 jako jeden z 50 najlepszych graczy w historii NBA, 6-time NBA champions (1990-91, 1991-92, 1992-93, 1995-96, 1996-97 and 1997-98), 6-time NBA Finals Most Valuable Player, 1987-88 NBA Defensive Player of the Year & 9-time NBA All-Defensive First Team selection (1987-88 - 1992-93, 1995-96 - 1997-98), Debiutant roku: 1984-1985, Dwukrotny zwycięzca konkursu wsadów: 1987, 1988, Dziesięciokrotny król strzelców NBA, Trzykrotny najlepszy przechwytujący NBA oraz Czternastokrotny uczestnik meczu gwiazd.

Rekordy życiowe:

Pkt: 69
FGM: 27
FGA: 49
3PTM: 7
3PTA: 12
FTM: 26
FTA: 27
Przechwyty: 10
Bloki: 6
of.zbiórki: 8
def.zbiórki: 14
zbiórki: 18
Asysty: 17
Minuty: 56

Bio: Michael Jeffrey Jordan urodził się 17 lutego 1963 roku w Nowym Jorku na Brooklynie, lecz niedługo potem przeprowadził się wraz z rodzina do Wilmington w stanie North Carolina. Jordan jest prawie najmłodszym synem Deloris i Jamesa Jordanów. Ma 3 starszego rodzeństwa: braci Ronniego i Larry`ego i siostrę Delores. Ma również młodszą siostrę- Roslyn.Matka koszykarza pracowała w banku, a jego ojciec w elektrowni. Podczas nauki w podstawówce w Wilmigton najbardziej interesował się baseballem, a w kosza grywał z bratem, na boisku wybudowanym za domem. Starszy i znacznie wyższy Larry nieustannie go ogrywał. W szkole grał w drużynach footballowej, baseballowej i wreszcie koszykarskiej. Kiedy wybrał się do szkoły średniej Emsley A. Laney High School, początkowo nie dostał się do szkolnej drużyny koszykarskiej. W następnej klasie urósł ponad 10 cm i zaczął występować w szkolnej drużynie na pozycji skrzydłowego. Wtedy właśnie wybrał numer 23, o połowę mniejszy od numeru 45, który nosił Larry.
W listopadzie 1980 r. rozpoczął naukę w znanym college'u North Carolina. W tamtejszej drużynie koszykarskiej spotkał dwóch wybitnych zawodników – Jamesa Worthy'ego i Sama Perkinsa. 29 marca 1982 r. drużyna Tar Heels z Jordanem w składzie zwyciężyła w finale mistrzostw NCAA, a Jordan oddał decydujący o zwycięstwie rzut na kilkanaście sekund przed końcem. Przeciwnikami była drużyna Georgetown, prowadzona przez Patricka Ewinga. W 1984 r. został wybrany akademickim graczem roku. Wtedy też, rok przed dyplomem, opuścił uczelnię i przystąpił do draftu NBA. W 1986 r. Jordan wrócił na uczelnię i dokończył studia, zdobywając dyplom w dziedzinie geografii.

Kariera:
Jordan miał skromną posturę i został wybrany dopiero z 3. numerem draftu 1984 przez Byki. Już w swoim 1 sezonie został wybrany do Meczu Gwiazd oraz doprowadził Chicago do playoffs. W kolejnym sezonie miał problemy zdrowotne i opuścił 64 mecze... w sezonie 86/87 wspomagany już był przez wybranego w drafcie Scottie Pippena. Właśnie w tym sezonie zaliczył swoją najwyższą w karierze średnią punktową – 37,1 punktu na mecz i po raz pierwszy został zwycięzcą klasyfikacji na najlepszego strzelca ligi. W 2 następnych latach pomimo dobrej gry Byków musiał uznawać wyższość Detroit Pistons w fazie playoffs. Od 1989 roku był prowadzony przez swojego ulubionego trenera Phila Jacksona. Do kolejnego sezonu (1990-1991) Jordan przygotowywał się poświęcając całe wakacje. Motywowany przez Phila Jacksona zaczął grać bardziej zespołowo, nie koncentrując się tyko na zaliczaniu indywidualnych osiągnięć. Ta strategia przyniosła efekty. Jego drużyna na koniec sezonu zaliczyła 61 wygranych. W tym sezonie zanotował średnią 31,5 punktu na mecz, 11-krotnie przekraczając barierę 40 punktów w meczu. Przyniosło mu to drugi w karierze tytuł MVP ligi. Chicago z tak grającym Jordanem łatwo pokonali w I rundzie playoffs Knicks a w II druzynę 76ers. W Finale Konferencji spotkał się znowu z drużyną Detroit, tym razem nie dając jej szans i łatwo wygrywając 4-0. W finale ligi, choć przegrali pierwszy mecz z Los Angeles Lakers Magica Johnsona, łatwo wygrali następne 4 i zdobyli, pierwsze w historii, mistrzostwo. Michael został MVP finałów. Zdobywał średnio 31,1 punktu, 6,4 zbiorki i 8,4 asyst. W kolejnym sezonie Byki zanotowały kolejny postęp wygrywając 67 spotkań i broniąc tytułu w Finale z prowadzonymi przez Clyde Drexlera, Portland Trail Blazers (4-2). Latem razem z Dream Teamem zagrał na Igrzyskach w Barcelonie. Wtedy po raz pierwszy w historii koszykówki drużyna amerykańska składała się wyłącznie z zawodowych zawodników parkietów NBA. Drużyna przywiozła złoty medal wygrywając każdy mecz średnio różnicą aż 40 pkt. W sezonie 92/93 zdobył swój kolejny tytuł wygrywając z Phoenix Suns w Finale NBA. Został oczywiście MVP Finałów oraz uzyskał najwyższą średnią finałów w historii (41,0 pkt na mecz, bijąc poprzedni – 40,8 Elgina Baylora). W latach 1993-1995 nastąpiła przerwa Jordana z koszykówką spowodowana śmiercią swojego ojca (grał wtedy w baseballu w drużynie Chicago White Sox). Wrócił do Chicago Bulls pod koniec sezonu 1994-95 i rozegrał 17 spotkań rzucając średnio 26,9 punktów na mecz. Było jednak za późno, by drużyna odegrała znaczącą rolę w play-offach. Jednak w kolejnych latach Byki znów zdobyły trzy tytuły mistrzowskie pod rząd, a Jordan dominował na parkiecie.
W sezonie 1995-1996 Byki, wzmocnione Tonim Kukočem i Dennisem Rodmanem, zakończyły sezon ustanawiając niepobity do dziś rekord ligi w liczbie zwycięstw: 72-10. Michael Jordan po raz kolejny zdobył tytuł króla strzelców, zdobywając 30,4 pkt, po raz drugi w karierze otrzymał także tytuł MVP Meczu Gwiazd i po raz czwarty tytuł MVP sezonu zasadniczego. W fazie play-off Byki deklasowały kolejnych rywali i zakończyły wspaniały sezon wygrywając tytuł po rozgromieniu Seattle SuperSonics. Kolejne 2 pierścienie Jordan zdobywał w bardzo ciekawych Finałach z Utah Jazz (4-2, 4-2). Po zdobyciu szóstego sygnetu i szóstego tytułu MVP Finałów (niepobity do dziś rekord), opuścił drużynę wraz z trenerem, Philem Jacksonem, a wielka dynastia w Chicago rozpadła się. Michael Jordan nie wytrzymał jednak rozbratu z koszykówką. Wrócił do NBA, najpierw jako członek zarządu Washington Wizards, by później w sezonach 2001-02 i 2002-03 ponownie założyć koszulkę z numerem 23, tym razem jako gwiazdor drużyny z Waszyngtonu. Jednak mimo jego wysiłków drużyna nie była na tyle mocna, aby w ciągu tych dwóch lat przynajmniej awansować do Play Off. Nawet dobry występ w Meczu Gwiazd w wieku 40 lat nie był w stanie osłodzić mu porażek i jego legenda dobiegła końca.

Ciekawostki:
- Podczas każdego meczu Byków pod klubowymi spodenkami nosił reningowe szorty uniwersytetu North Carolina (Tar Heels).... to na szczęście....
- W pierwszej klasie liceum 3 razy był zawieszany w prawach ucznia:
dwa razy za opuszczanie lekcji w celu ćwiczenia rzutów do kosza, raz za pobicie chłopca, który starł z asfaltu starannie namalowane przez MJ linie boiska do koszykówki,
- W szkole średniej Jordan nie znalazł się nawet wśród 300 najlepszych graczy,
- W szkole najbardziej lubił matmę,
- Jego pierwszy zawodowy kontrakt z Chicago Bulls podpisany 12 września 1984 roku wynosił 6,15 milionów dolarów za 7 lat gry, co na początku nazwano nieuzasadnioną rozrzutnością (Za sezon 1996/97 dostał 30,14 miliona dolarów, a za sezon 1997/98 33,6 miliona dolarów),
- W 1988 roku Chuck Daly (trener Detroit Pistons) opracował zasady obronne powstrzymywania Jordana - "Zasady Jordana" (głównie chodziło o blokowanie kosza i potrajanie),
- W 1984 roku firma Nike zaczęła produkcję butów Air Jordan. Na każdy sezon Michael dostaje od niej nowy model butów. Inni zawodnicy grający w NBA w butach Air Jordan muszą mieć na to jego pozwolenie,
- W Meczu Gwiazd w 1985 r. zdobył tylko 7 punktów (podobno wszyscy się uwzięli na MJ i wcale nie podawali mu piłki).

Statystyki Jordana:


[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=26K6HU6Cz_E&feature=fvst[/my-youtube]

Imię: Shaquille Rashaun
Nazwisko: O'Neal
Miejsce ur.: Newark, New Jersey
Narodowość:USA
Waga: 147,4kg
Wzrost:2 2.16m
Nagrody: Czterokrotny Mistrz NBA - 2000, 2001, 2002 (z Los Angeles Lakers), 2006 (z Miami Heat), Trzykrotny MVP Finałów NBA - 2000, 2001, 2002, MVP sezonu zasadniczego NBA - 2000, 15-krotnie wybrany do Meczu Gwiazd NBA, 3-krotny MVP Meczu Gwiazd - 2000, 2004, 2009, Dwukrotny król strzelców ligi NBA - 1995, 2000, Debiutant ligi NBA - 1993, Złoty medalista olimpijski w Atlancie - 1996, Złoty medalista Mistrzostw Świata w Toronto - 1994, Wybrany jednym z 50 najlepszych graczy w historii NBA - 1996,

Rekordy życiowe:

Pkt: 61
FGM: 24
FGA: 40
3PTM: 1
3PTA: 1 (x22)
FTM: 19
FTA: 31
Przechwyty: 5 (x3)
Bloki: 15
of.zbiórki: 14 (x3)
def.zbiórki: 25
zbiórki: 28
Asysty: 10
Minuty: 55

Bio:

Kariera:
Shaquille O'Neal do NBA trafił w 1992 r. Został wybrany w drafcie z numerem pierwszym przez Orlando Magic. W swoim debiutanckim sezonie został uznany najlepszym debiutantem roku oraz ustanowił rekord wszech czasów w liczbie wykonanych wsadów do kosza
(23,4 pkt. 13,9 zb. 3,5 blk.). Kolejny sezon był dla niego jeszcze lepszy jednak dopiero w 1995 r. wystąpił w pierwszym swoim finale - Orlando przegrało jednak z Houston Rockets 0-4 a Shaq przegrał w pojedynku centrów z Hakeemem Olajuwonem. W tymże sezonie zdobył tytuł króla strzelców ligi notując 29,3 pkt. (drugi tytuł zobył w sezonie 1999/2000 - 29,7 pkt.). Reprezentował USA na MŚ w Toronto i IO w Atlancie, zdobywając na obu imprezach złote medale. O`Neal w 1996 r. przeszedł do Los Angeles Lakers, w barwach których święcił swe największe triumfy. Zdobył trzy tytuły mistrza NBA (2000, 2001, 2002), za każdym razem zostając najlepszym zawodnikiem finałów oraz tworząc znakomity duet z Kobem Bryantem. W 2000 r. został wybrany najlepszym zawodnikiem ligi. Pod wpływem jego ogromnej dominacji w strefie podkoszowej zmieniono przepisy NBA - dozwolono obronę strefową.
W 2004 r. O`Neal odszedł, skłócony z Bryantem, do Miami Heat. I w tym klubie zdobył mistrzostwo NBA (2006). Na początku 2008 r. przeszedł do Phoenix Suns, z którymi oprócz awansu do playoffs nie święcił większych sukcesów. Obecnie gra z Lebronem Jamesem w Cleveland Cavaliers, gdzie walczy o swój 5 mistrzowski pierścień. Zbliżając się powoli do czterdziestki, wciąż należy do najlepszych centrów ligi. W 2009 r. po raz 15. wystąpił w meczu gwiazd, uzyskując wraz z Kobem Bryantem tytuł MVP All Star Game. Jest żywą legendą koszykówki oraz posiada charakterystyczne poczucie humoru...

Ciekawostki:
- Shaquille O'Neal raz w karierze trafił za trzy punkty. Było to w sezonie 1995/96 w barwach Orlando Magic. W całej karierze zza linii trzech punktów Shaq ma skuteczność 5%.
- W Orlando Magic, Miami Heat oraz Phoenix Suns Shaq grał i gra z numerem 32. W Los Angeles Lakers musiał grać z numerem 34, bowiem "32" została zarezerwowana by upamiętnić Magica Johnsona. W Cleveland Cavaliers gra z numerem 33.
- W Orlando Magic 7 lutego i 12 kwietnia 1993 podczas meczu złamał kosz. Wtedy dokonano poprawy konstrukcji koszów.
- W całej karierze odnotował 2 razy triple-double.
- Wydał 6 albumów muzycznych, zagrał w kilku filmach, zajmuje się także ich produkowaniem.
- Nigdy nie rozegrał wszystkich 82 meczów w sezonie.
- Był oficerem policji.
- Był na okładce amerykańskiej wersji gry NBA Live 96.


Statystyki Shaqa:




[my-youtube width=560 height=340]http://www.youtube.com/watch?v=ewBnHq04CRg[/my-youtube]

Imię: William Anthony (Tony)
Nazwisko: Parker
Miejsce ur.:Brugia, Belgia (17 maja 1982)
Narodowość:Francja
Waga: 82 kg
Wzrost: 188 cm
Nagrody:
- Trzykrotny Mistrz NBA - 2002/03, 2004/05, 2006/07
- MVP Finałów w sezonie 2006/07
- 3 razy wybierany do ASG: 2006, 2007, 2009
- wybrany do trzeciej piątki ligi w sezonie 2009

- złoty medalista mistrzostw Europy U18 w 2000r i wybrany też MVP podczas tego turnieju
- brązowy medalista mistrzostw Europy w 2005r
Rekordy życiowe:

Pkt: 55
FGM: 22
FGA: 36
3PTM: 4 (x6)
3PTA: 8 (x2)
FTM: 14
FTA: 17 (x2)
Przechwyty: 6
Bloki: 2
of.zbiórki: 3 (x6)
def.zbiórki: 9 (x2)
zbiórki: 10 (x3)
Asysty: 15
Minuty: 53

Bio:

Kariera:
Parker do NBA trafił w 2001 r. Został wybrany w drafcie z numerem 28 przez San Antonio Spurs. W swoim debiutanckim sezonie notował troszkę ponad 9pkt i 4as na mecz. Na początku swojego pierwszego sezonu musiał walczyć o zajęcie miejsca Averego Johnsona, po którego odejściu Tony toczył walkę o bycie pierwszym playmakerem w drużynie z Antonio Danielsem. W jednym z pierwszych spotkań sezonu rzucił 22pkt i tym przekonał do siebie coacha który od tego czasu wstawił go na stałe do S5. W swoich pierwszych PO na parkietach NBA podkręcił zdobycz punktową do 15.5pkt. Po zakończonym debiutanckim sezonie ostro wziął się do pracy, widząc swoje braki w sile w porównaniu z zawodnikami grającymi na 1 zaczął pracować nad tym elementem. Już w następnym sezonie było widać efekty pracy podczas przerwy między-sezonowej, Parker stał się bowiem drugim strzelcem drużyny notując 15.5pkt i najlepiej też podawał ze swojej drużyny: 5.3asyst. W PO utrzymał swoją dobrą dyspozycję i już po 6 meczach w finale ligi mógł się cieszyć ze swojego pierwszego mistrzostwa! (Spurs 4 vs Nets 2). W sezonie 2003/2004 utrzymywał swoją formę statystyczną z poprzedniego sezonu, ale tym razem w półfinale zachodu jego drużyna musiała uznać wyższość Lakersów. Następny sezon to kolejny sukces SAS i Tonego który poprawił nieznacznie swoje statystyki (16.6/6.1), wyższość drużyny "Air France" tym razem musieli uznać Detroit Pistons, który polegli po emocjonującym 7 meczu (81-74). Żeby tradycji stało się zadość w kolejnym sezonie SAS nie zdołali zdobyć mistrzostwa w półfinale konferencji, musieli uznać wyższość Dallas Mavericks 3:4. W sezonie 2006/2007 Parker notuje 19 punktów na mecz i 5,5 asysty a jego drużyna wzorem ubiegłych lat po zrobieniu sobie sezonu "przerwy" od mistrzostwa znów po nie sięga gładko ogrywając kawalerzystów w finale 4:0 a Tony Parker#9 zostaję uznany MVP Finałów (20.8pkt/5.8as w PO). Następny sezon to również ładne cyferki w jego wykonaniu (18.8/6 RS i 22.4/6.1 w PO) które niestety nie przemieniły się na sukces drużyny. W sezon 2008/2009 Parker osiągnął swoje najlepsze statystyki podczas całej kariery w NBA (22/6.9 FG50.6% w RS) i jeszcze bardziej je podkręcił w PO gdzie stał się główną bronią swojej drużyny niestety osiągając 28.6/6.8 i FG54.6% nie pomógł swojej drużynie która po rozegraniu 5 spotkań w PO zakończyła sezon i mogła przygotowywać się do następnego sezonu i podziwiać zmagania pozostałych ekip.

Ciekawostki:
- 7 lipca 2007 ożenił się z dobrze nam znaną aktorką Eva Longoria
- dobry kumpel Thierry'ego Henry
- jest również znanym francuskim raperem:
[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=lzQ9lszhP10[/my-youtube]




[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=nFdc_Qqd_VM[/my-youtube]

Imię:Dwight David
Nazwisko:Howard
Miejsce ur.:Atlanta
Narodowość:USA
Waga:120kg
Wzrost:2.09m
Nagrody:4xNBA All Star, All NBA Team: 2007(3rd),2008 & 2009(1st), NBA Defensive Team: 2008(2nd)2009(1st), Slam Dunk Champion 2008, NBA All Rookie first team 2005, NBA Defensive Player of the Year Award: 2009

Rekordy życiowe:

Pkt: 45
Przechwyty: 5
Bloki: 10
zbiórki: 26
Asysty: 7
Minuty: 51

Bio:Dwight Howard odbywał naukę oraz grał na Atlanta Christian Academy, prywatnej szkole znanej z posiadania bardzo dobrej drużyny koszykarskiej. Grając w drużynie licealnej Howard uzyskał łącznie 2146 punktów, 1728 zbiórek i 811 bloków (średnio 16,6 punktów, 13,4 zbiórki i 6,3 bloki na mecz). Jedną z wielu nagród jakie otrzymał był tytuł najlepszego gracza licealnego roku 2004. Po zakończeniu roku szkolnego, zamiast rozpocząć naukę na uniwersytecie, postanowił zaprezentować swoją kandydaturę w drafcie NBA.
Wybrany w pierwszej turze przez Orlando Magic, Howard był trzecim graczem w historii NBA, który został wybrany z pierwszym numerem draftu prosto z liceum (dwaj pozostali to Kwame Brown oraz LeBron James). Swój pierwszy sezon rozegrał we wspaniałym stylu i został wybrany do drużyny najlepszych debiutujących. W sumie, w swoim debiutanckim sezonie NBA, zagrał w 82 meczach uzyskując średnio 12 punktów, 10 zbiórek oraz 1,6 bloków na mecz. Jest najmłodszym graczem w historii, który zaliczył dwucyfrowe statystyki po sezonie zasadniczym (wśród rookies wcześniej ta sztuka udała się Shaquille’owi O’Nealowi, Alonzo Mourningowi w sezonie 1992-93 oraz Kwame Brownowi). Howard został również najmłodszym graczem w historii, który zebrał 20 piłek spod kosza w trakcie jednego meczu (sztuki tej dokonał aż 3 razy w trakcie roku). Jest pierwszym graczem w historii NBA wybranym prosto ze szkoły średniej, który zaliczył wszystkie 82 mecze w pierwszej piątce w swym debiutanckim sezonie. Oczywiście został wybrany do Pierwszej Piątki Debiutantów w 2005 r.
Drużyna z Florydy, sezon 2005/06, rozpoczęła z jednym z najlepiej zapowiadających się składów. 15 listopada 2005 roku, Howard w meczu przeciwko Charlotte Bobcats uzyskał 21 punktów oraz 20 zbiórek, dzięki czemu stał się najmłodszym graczem w historii, który wpisał na swoje konto po ponad 20 punktów i zbiórek w meczu. 15 kwietnia 2006 r. uzyskał wynik prawie o 10 punktów i zbiórek lepszy - 28+26 w wygranym meczu przeciwko Philadelphia 76ers . Za grę w kwietniu zostaje uznany najlepszym graczem Konferencji Wschodniej. Sezon zasadniczy skończył ze średnimi 15,8 punktów i 12,5 zbiórek. Zostaje drugim najlepszym graczem tego sezonu pod względem zebranych piłek, lepszy od niego był tylko Kevin Garnett. Pomimo odpadnięcia w play-offach, Magic przedłużyli kontrakt z Howardem oraz Jameerem Nelson do sezonu 2007/08.
1 lutego 2007 r. zostaje po raz pierwszy wybrany do NBA All-Star Game, gdzie zalicza 20 punktów i 12 zbiórek. W kwietniu bije swój rekord, zaliczając 35 punktów przeciwko 76ers. Po sezonie zasadniczym drużyna, pierwszy raz z Howardem w składzie, kwalifikuje się do play offów, gdzie przegrywa z Detroit Pistons. Howard kończy sezon ze średnimi 17,6 punktu i 12,3 zbiórek na mecz. Zostaje wybrany do trzeciej piątki ligi.
16 lutego 2008 roku, w trakcie NBA All-Star Game, Dwight Howard wygrywa Slam Dunk Contest, a jego drugi wsad zapisał się do historii NBA, gdyż Howard założył kostium Supermana. Podczas samego Meczu Gwiazd Howard debiutuje w pierwszej piątce Wschodu. Sezon 2007-08 kończy jako najlepszy zbierający ligi, uzyskując 14,2 zbiórki na mecz. Jest również najmłodszym koszykarz w historii, który tego dokonał. Na koniec sezonu zasadniczego zostaje wybrany do pierwszej piątki ligi oraz drugiej piątki obrońców. W tym samym roku, 8 razy uzyskał ponad 20 punktów oraz 20 zbiórek. Sztuki tej dokonał wcześniej Shaquille O'Neal w sezonie 1999-00. W fazie play-off Magic przechodzą tym razem pierwszą rundę, pokonując Toronto Raptors. W drugiej rundzie znów trafiają na Pistons i znów zostają wyeliminowani.
Latem Dwight Howard zdobywa z drużyną narodową złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Pekinie.
Sezon 2008-09 to znów postęp w wykonaniu Howarda. W listopadzie 2008 r. notuje swoje pierwsze triple-double, 30 punktów, 19 zbiórek i 10 bloków. Zostaje wybrany po raz trzeci do występu w All-Star Game największą liczbą głosów w historii NBA - ponad 3 miliony. Na koniec sezonu prowadzi w klasyfikacji najlepiej zbierających (13,8 zbiórki na mecz) i blokujących (2,92 bloku na mecz). Został uznany najlepszym obrońcą ligi.

Ciekawostki:
-Jednym z dwóch zmienników Howarda w Orlando jest Marcin Gortat.
-Howard i jego partnerka Royce Reed, była cheerleaderka drużyny, mają syna, Braylona.

Statystyki Dwight'a:

[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=LhHHk-0Amaw[/my-youtube]

Imię: Dirk
Nazwisko: Nowitzki
Miejsce ur: 19 czerwiec 1978
Kraj: Niemcy
Waga: 111kg
Wzrost: 213 cm
Draft: nr9 1998/Bucks
Nagrody: 2002 Brązowy Medal na Mistrzostwach Świata, 2006 Zwycięzca konkursu rzutów za trzy punkty podczas All Star Game w Houston, 2005 Wicemistrzostwo Europy, 2007 MVP sezonu zasadniczego NBA, 9x wybierany do ASG


Rekordy życiowe:

Punkty 53
Zbiórki 23
Asysty 10
Przechwyty 9
Bloki 7
Minuty 53

Biografia:

We wrześniu 1994 dirk zaczął grać w drugoligowcu DJK Wurzburg. Po czterech sezonach gry wprowadził swój team do ekstraklasy gdzie został królem strzelców. W drafcie 1998 r. został wybrany z numerem 9 przez Milwaukee Bucks, ale w wyniku wymiany trafił do Dallas Mavericks. Swój debiut w NBA zaliczył 5 lutego 99' przeciwko seattle. Grał coraz lepiej i w głosowaniu na MVP ubiegłego sezonu uplasował się na trzecim wysokim miejscu. Mavs doprowadził do pierwszego finału w historii klubu. W finale przegrali 4-2 z Miami. W sezonie 06-07 Mavericks prowadzili w tabeli gdzie po słabym początku pobili rekord NBA w 55 spotkaniach wygrywając aż 50. W sumie w RS wygrali 67 meczów. W PO zostali dość niespodziewanie pokonani przez Golden State już w pierwszej rundzie. Mimo to ten sezon był najlepszym w karierze Dirka gdzie został MVP sezonu. Sześciokrotny z rzędu uczestnik Meczu Gwiazd, zdobywał w sezonie 2006-2007 średnio 24,6 punktów w meczu, 8,9 zbiórek oraz 3,4 asyst. Przy dobrej skuteczności ( 50% FG / 41% 3pt / 90% FT )

Warto dodać że jest ojcem chrzestnym dzieci Steve Nash'a

Statystyki Dirka:

[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=8i8pykBmuSc[/my-youtube]

Imię:Dennis Keith
Nazwisko:Rodman
Miejsce ur.:Trenton
Narodowość:USA
Waga:110 kg
Wzrost:203 cm
Nagrody:5-time NBA Champion: 1989, 1990, 1996, 1997, 1998 ; 2-time NBA Defensive Player of the Year: 1990, 1991 ; 8-time NBA All-Defensive Team ; 2-time All-NBA Third Team: 1992, 1995 ; 2-time NBA All-Star: 1990, 1992

Rekordy życiowe:


Pkt: 34
FGM: 15
FGA: 21
Przechwyty: 4
Bloki: 5
3PTM: 3
3PTA: 5
FTM: 9
FTA: 12
of.zbiórki: 18
def.zbiórki: 23
zbiórki: 34
Asysty: 10
Minuty: 56

Bio:Dennis Keith Rodman (ur. 13 maja 1961 w Trenton, w stanie New Jersey) – były zawodowy koszykarz, grając na pozycji silnego skrzydłowego. Występował m.in. w takich zespołach jak Chicago Bulls, Detroit Pistons czy San Antonio Spurs. Kiedy dostał się do NBA w roku 1986, zgłoszony został jako zawodnik o wzroście 203 cm.
Rodman, który dorastał w Dallas w stanie Teksas, nie myślał o koszykówce w szkole średniej; dopiero jako starszy nastolatek w ciągu jednego roku urósł o 27 cm i był to pierwszy z wielu przełomów w jego życiu. Po ograniczonych występach w barwach Cooke County College w Gainesville, stan Teksas, Rodman grał w barwach Southern Oklahoma State University (liga uniwersytecka NCAA), gdzie dał się poznać zarówno jako strzelec, jak i zawodnik zbierający piłki.

Detroit Pistons zwrócili na niego uwagę wybierając go w drugiej rundzie draftu z 1986. W owym czasie Pistons byli drużyną z przyszłością prowadzoną przez Isiaha Thomasa (rozgrywający), Joe Dumarsa (rzucający obrońca), Billa Laimbeera (środkowy). Mieli również w drużynie takich graczy, jak Adrian Dantley, Vinnie Johnson, John Salley i Rick Mahorn. Pistons odpadli z fazy play off w roku 1987 pokonani przez Boston Celtics, chociaż Rodman wykonał przyzwoitą pracę powstrzymując gwiazdora "Celtów", Larry'ego Birda.

W 1988 r. Rodman zbierał więcej piłek i bronił lepiej niż wcześniej. W 1989 jego praca została dostrzeżona i oceniona, a on sam otrzymał nagrodę "Obrońcy Roku", pierwszą z dwóch, które otrzymał z rzędu. Ukończył sezon za Laimbeerem jako drugi w drużynie pod względem liczby zbiórek, a także pomógł Pistons w drodze po pierwszy mistrzowski tytuł dla "Tłoków" pokonać drugi rok z rzędu młodych Chicago Bulls. Następny rok był prawie identyczny, Pistons ponownie pokonali Bulls w Finale Konferencji Wschodniej, zdobywając drugi raz z rzędu mistrzostwo NBA, a Rodman znów otrzymał tytuł Obrońcy Roku. Ponadto Pistons zanotowali 63 zwycięstwa w sezonie zasadniczym ustanawiając rekord klubu.

W 1991 r. Pistons doznali wstrząsu, kiedy zostali gładko pokonani przez Bulls w Finałach Konferencji Wschodniej. Rodman prowadził w drużynie w zbiórkach, ale to nie wystarczyło. W 1992 r. Rodman grał, zaliczając średnio 18 zbiórek na mecz i zdobywając pierwszy z siedmiu zdobytych z rzędu tytułów najlepiej zbierającego zawodnika. W jednym ze spotkań zebrał 34 piłki ustanawiając rekord kariery. Rodman nie był ani silniejszy, ani nie miał większego zasięgu rąk od przeciwników. Zamiast tego, używał "prawie naukowego" podejścia, aby obliczyć jak piłka odbije się od kosza lub tablicy i znaleźć się na najlepszej pozycji, żeby ją zebrać. Rok 1993 był drugim sezonem Rodmana, w którym zebrał najwięcej piłek, ale był to jego ostatni rok w Pistons. Po zakończeniu sezonu został sprzedany do San Antonio Spurs za Seana Elliotta.

W 1993 r. opuściła go żona, Anicka, jego wielka miłość. Wydarzenie to było dla Rodmana wielką traumą. Pewnej nocy podczas sezonu 1992/93 Dennis został znaleziony na parkingu Pistons, gdzie siedział w swojej ciężarówce z naładowaną strzelbą. Potem przyznał w jednej z dwóch swoich autobiografii, że "była to noc kiedy zabił starego Dennisa i pozwolił wyłonić się nowemu Dennisowi". Nowy Dennis miał nie być już nieśmiały lecz bezkompromisowy i pełen wiary w siebie.

W San Antonio Rodman kontynuował swoją pracę jako "czyściciela tablic", przez co pozwolił środkowemu Davidowi Robinsonowi na zdobywanie większej liczby punktów, dzięki czemu ten ostatni zdobył tytuł najlepszego strzelca ligi. W ten sposób po raz pierwszy zawodnicy z jednej drużyny zwyciężyli w klasyfikacji liczby zdobywanych punktów i zbieranych piłek, ale nie był to ostatni raz Rodmana. W następnym sezonie Rodman pomógł San Antonio wygrać 62 spotkania, ustanawiając w ten sposób rekord klubu, a także dotrzeć do Finałów Konferencji Zachodniej.

Niestety, jego nieobliczalne życie poza parkietem, włączając w to krótki, ale głośno publicznie komentowany związek z Madonną, a także wybryki na parkiecie, takie jak farbowanie włosów, sprawiły, że działacze Spurs mieli go dość. Decyzję władz "Ostróg" o rozstaniu z Rodmanem przesądziło nieprzybycie "Robaka" z resztą drużyny na decydujący piąty mecz Finałów Konferencji Zachodniej.

Po sezonie Rodman został oddany do Chicago Bulls za środkowego Willa Perdue, aby zapełnić wielką dziurę, która powstał po odejściu z "Byków" silnego skrzydłowego Horace'a Granta. Bulls z Rodmanem i Michaelem Jordanem, który wrócił z emerytury, poprawili się w sezonie zasadniczym o 25 zwycięstw, z 47 na 72 ustanawiając rekord wszech czasów w lidze NBA. Później w fazie play off Bulls łatwo poradzili sobie w drodze do Finałów Ligi NBA i zdobyli mistrzostwo ligi. Rodman, Michael Jordan i Scottie Pippen znaleźli się w Pierwszej Drużynie Najlepszych Obrońców (All-Defensive First Team). Po raz pierwszy w historii trzech graczy tej samej drużyny znalazło się w pierwszym składzie. Rodman był najlepszym w lidze w zbiórkach (piąty rok z rzędu), a Jordan był najlepszym strzelcem, drugi przypadek w historii, kiedy koledzy z drużyny byli najlepszymi w punktach i zbiórkach. Powtórzyli swój sukces w roku 1997 i 1998, a drużyna po raz drugi w ciągu 8 lat zdobyła trzy razy z rzędu tytuł mistrzowski.

Po zakończeniu sezonu Rodman opuścił Chicago, a Bulls rozpoczęli gruntowną przebudowę drużyny. Był to zarazem jego ostatni poważny sezon, gdyż w sezonach 1998/99 i 1999/2000 grał krótko, odpowiednio, w Los Angeles Lakers i Dallas Mavericks. W zespole "Jeziorowców" zagrał w 23 meczach. Rozwiązano z nim kontrakt, gdyż podczas swojego siedmiotygodniowego pobytu w drużynie z Los Angeles kilkakrotnie opuszczał lub spóźniał się na treningi, a także odmówił gry w czwartej kwarcie spotkania z Timberwolves tłumacząc się sztywnością mięśni oraz wyjścia trzy dni później na drugą połowę meczu z Blazers z powodu zapalenia łokcia [1]. W zespole "Renegatów" został zatrudniony kilkanaście dni po przejęciu zespołu przez ekscentrycznego milionera, Marka Cubana. W klubie z Dallas (w tym mieście dorastał) rozegrał swoje ostatnie 12 meczów w NBA.

Rodman był najlepiej zbierającym zawodnikiem lat 90., zdobył 7 razy z rzędu tytuł obrońcy. Jego prawdopodobnie najbardziej udanym występem była gra podczas Finałów Konferencji Wschodniej przeciwko Orlando Magic, kiedy mierzący 198 cm i ważący 95 kg Rodman wyłączył z gry mierzącego 208 cm i ważącego 107 kg Horace'a Granta, a także pomagał powstrzymywać mierzącego 216 cm i ważącego 150 kg O'Neala, co było kluczem do zwycięstwa Bulls.

Rodman walczył w kilku meczach World Championship Wrestling i był członkiem zespołu nWo z Hulkiem Hoganem. Jego pierwszy mecz odbył się 13 lipca 1997 podczas "Bash At the Beach" (coroczny turniej wrestlingu). Wystąpił razem z Hoganem, ale przegrali z Lexem Lugerem i The Giantem. Podczas "Bash At the Beach" 12 lipca 1998 Rodman i Hogan pokonali Karla Malone'a i Diamonda Dallasa Page'a. Jego trzeci i ostatni mecz odbył się 14 sierpnia 1999 podczas "Road Wild" (turniej wrestlingu), a Rodman przegrał z Randym Savage'em.

Rodman był obecny lub brał udział w dwóch różnych konkursach w Finlandii w roku 2005. Latem pojawił się w Sonkajarvi na zawodach w "noszeniu żon", ale zrezygnował z walki w turnieju z powodu kłopotów ze zdrowiem. 6 listopada 2005 r. rozegrał jeden mecz w barwach Torpan Pojat przeciwko Tapiolan Honka. Zagrał 28 minut, zdobył 17 punktów i zebrał 6 piłek. Piętnaście z 17 punktów zdobył rzutami za 3 punkty (w sumie próbował 13 rzucając zza linii rzutów za 3 punkty). Obecność Rodmana przyciągnęła rekordową liczbę 7420 widzów na mecz Finnish National League (ligi fińskiej).

W styczniu 2006 Rodman pojawił się w "Celebrity Big Brother" (Big Brother Sław) w Wielkiej Brytanii. Wszedł do domu dokładnie o godz. 22.00 5 stycznia tego roku z paczką prezerwatyw i nie wniósł żadnej bielizny. Jeszcze pierwszej nocy zjadł kanapkę z szynką, kończąc spekulacje o tym, że jest wegetarianinem.

Ciekawostki:
*Rodman był znany ze swojego kontrowersyjnego zachowania i wyglądu, notorycznej skłonności do przeklinania publicznego lub w trakcie telewizyjnych transmisji na żywo podczas trwania jego kariery, ciała przyozdobionego licznymi tatuażami i przekłuciami, a także częstego farbowania swoich włosów na jasny, sztuczny kolor tak długo, aż jego wygląd stał się pospolity.
*Poślubił na krótko aktorkę i modelkę Carmen Electrę, a podczas publicznego występu promującego jego autobiografię Bad as I Wanna Be (Tak zły, jak chcę być; w Polsce wydane pod tytułem Zły do szpiku kości) wystąpił ubrany w suknię ślubną. Wyznał wówczas, iż jest biseksualistą, oraz że poślubił samego siebie.
*Przydomek "Robak", pod którym znany był w czasie koszykarskiej kariery uzyskał już jako nastolatek. Pseudonim wziął się od tego, że Rodman grając na automatach do gry wił się wokół urządzeń, podkreślając ruchami ciała zaangażowanie w grę.
*Wraz z Jean-Claude'em Van Dammem wystąpił w filmie akcji Ryzykanci (Double Team, 1997). Za swój wkład w film otrzymał w 1998 roku trzy antynagrody Złotej Maliny.
*16 listopada 2009 roku został aresztowany w Niemczech po tym, jak nie zapłacił rachunku opiewającego na 3 tys. euro za usługi w jednym z niemieckich hoteli.

Statystyki Robaka:


[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=icJLs4t0lLo&feature=fvst[/my-youtube]

Imię:Gerald Jermaine
Nazwisko:Wallace
Miejsce ur.:Sylacauga, Alabama
Narodowość:USA
Waga:100kg
Wzrost:2.01m
Nagrody:2000 Naismith Prep Player of the Year , 2010 NBA All-Star
Rekordy życiowe:

Pkt: 42
FGM: 17
FGA: 30
Przechwyty: 8
Bloki: 6
3PTM: 5
3PTA:8
FTM: 16
FTA: 22
of.zbiórki: 8
def.zbiórki: 17
zbiórki: 20
Asysty: 10
Minuty: 55

Bio:Wallace uczęszczał do szkoły średniej Childersburg, Alabama gdzie miał bardzo udaną karierę.
Podczas jego ostatniego roku w szkole , otrzymał nagrodę Naismith Prep Player of the Year którą dostaje najlepszy zawodnik ze wszystkich szkół średnich w stanach.
W collegu grał przez jeden sezon na University of Alabama, zanim zdecydował się wstąpić do NBA.
Zdobył tytuł południowo wschodniego najlepszego pierwszoroczniaka sezonu po tym jak osiągał 10pkt,6zb,1.5as,1.2przechwytów i 22.9 minut na mec.
Zdobywał wyniki dwucyfrowe 16 razy z czego meczy z 20 pkt lub więcej miał 4, wliczając jego rekord 27 punktów... Chwytał 10 lub więcej zbiórek trzy razy, wraz z jego najlepszym wynikiem 17 zbiórek w meczu przeciwko Wofford.
Kiedy został draftowany przez Sacramento Kings miał 19 lat , ta selekcja uczyniła go najmłodszym w historii Sacramento Kings-Royals zawodnikiem .
Rozegrał 138 meczy w ciągu 3 sezonów z Sacto , notując 3.4ppg,2.1rpg i osiągając 44 FG%...
Wziął udział w 15 meczach playoff na przestrzeni swoich pierwszych trzech sezonów w lidze.
Zajął drugie miejsce w NBA Slam Dunk Contest podczas weekendu gwiazd rozgrywanym w Filadelfii w 2002r przegrywając zaledwie z Jasonem Richardsonem.
W swoim trzecim roku gry w Sacramento zdobył 74 zbiórki z czego 35 było ofensywnych(43%), dwa razy zdobył więcej niż 10 pkt i raz miał double double.
W 2004 roku , Wallace został zatrudniony przez Charlotte Bobcats którzy rozgrywali swój pierwszy sezon w NBA, Wallace odnotował znakomity sezon porównując do poprzednich osiągając 11pkt, 5.5 zb, 1.7przechwytów i 1.3 bloków na mecz.
Swój szybki rozwój kontynuował w sezonie 2005-06 , zanim doznał kontuzji w styczniu osiągał imponujące 14.5pkt , 7zb na mecz i miał swoje miejsce w NBA Top 10 pod względem FG% - 54%.
Oprócz tego notował również 2.19 bloków i 2.44 przechwytów na mecz ,od momentu w którym NBA zaczęło liczyć bloki jako statystyka w 73' , tylko dwóch innych zawodników ( David Robinson i Hakeem Olajuwon ) w historii ligi notowało ponad 2.0 bloków i 2.0 przechwytów na mecz w jednym sezonie.
Wallace znany jest ze swojej odważnej gry na boisku która doprowadziła do wielu kontuzji.
Właśnie z tego względu otrzymał przydomek "Crash". Opuścił łącznie 39 meczy w jego pierwszych dwóch latach w Bobcats, ale jego energiczne i czasami niebezpieczne zachowanie które może spowodować kontuzję również zostało odzwierciedlone w jego defensywnych statystykach.
Trener Bernie Bickerstaff powiedział o Wallace: "Gerald może grać jedynie w jeden sposób aby być efektywnym. Energia to jego gra".
W 2006r. Wallace próbował poprawić swoją grę aby zmniejszyć ryzyko bycia kontuzjowanym lecz ucierpiały na tym jego statystyki, w pierwszym miesiącu sezonu Wallace miał zaledwie 5 bloków i jego średnie drastycznie spadły patrząc na poprzedni sezon.
Wallace poprawił swoją grę w drugim miesiącu sezonu , lecz to zaowocowało kontuzją ramienia w grudnowym meczu przeciwko Pacers.
Kiedy Wallace powrócił na parkiet po kontuzji kontynuował swoją świetną grę kończąc sezon z 18pkt , 7.2 zb , 2.6 as , 2 przechwytami i 1 blokiem podczas 72 meczy.
W 2008r. Gerald Wallace pojawił się obok Tim Duncana w marcowym wydaniu magazynu SLAM.
23 lutego, 2008r. Po przypadkowym uderzeniu łokciem w twarz przez Mikki Moora'a , Crash doznał 3 stopnia wstrząśnienia mózgu, nie była wiadomo kiedy Gerald wróci do gry.
Specjaliści z American Association of Neurological Surgeons powiedzieli "wiąż się z pourazową amnezją na więcej niż 24 godziny albo nieprzytomność na więcej niż pięć minut. Gracze, którzy podtrzymują ten stopień urazu mózgowego powinni zostać odsunięci na bok na co najmniej jeden miesiąc, po którym mogą systematycznie wracać do gry pod warunkiem że są bezobjawowi przez jeden tydzień."
Wallace wbrew ekspertom szybko wrócił do gry w tym samym sezonie , kończąc go z nowymi rekordami statystycznymi w kategoriach punktów, asyst i minut.
Od czasu przeniesienia Emeki Okafora , Wallace został kapitanem Bobcats.
Jest jedynym w historii rysiów który kiedykolwiek osiągnął więcej niż 30pkt i 10 zbiórek w dwóch meczach z rzędu.
28 Stycznia, 2010r. GWallace został wybrany do gry w Meczu gwiazd który odbył się w Dallas, tym samym został pierwszym zawodnikiem Charlotte Bobcats który tego dokonał.
Wallace również został wybrany do uczestniczenia w konkursie wsadów.
10 Lutego, 2010r. Wallace został zawodnikiem męskiej drużyny koszykarskiej USA na lata 2010-2012 , którą będzie reprezentował w Mistrzostwach Świata FIBA w 2010r. i na Igrzyskach Olimpijskich w 2012r.

Statystyki Crasha


[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=Ud07L4TOZ0k&feature=fvst[/my-youtube]

Imię: Amar'e Carsares
Nazwisko: Stoudemire
Miejsce ur.: Lake Walles
Narodowość:USA
Waga: 112kg
Wzrost: 209cm
Nagrody: NBA Rookie of the Year:2003,All NBA First Team:2007,NBA All-Star:2005,2007,2008,2009,2010

Rekordy życiowe:

Pkt: 50
FGM: 20
FGA: 28
Przechwyty: 6
Bloki: 10
3PTM: 2
3PTA: 2
FTM: 20
FTA: 23
of.zbiórki: 11
def.zbiórki: 17
zbiórki: 23
Asysty: 8
Minuty: 50

Bio: Amar'e jest jednym z najbardziej utalentowanych grających silnych skrzydłowych (4) ligi NBA. Obecnie Stoudemire występuje w drużynie z Arizony – Phoenix Suns. Może grać zarówno na skrzydle, jak i na środku. Znakomite parametry łączy z dużą siłą, szybkością i sprawnością, dzięki czemu jest jednym z najefektowniej grających graczy podkoszowych w NBA, szczególnie charakterystyczne są wykonywane przez niego z ogromną energią wsady. W sezonie 2005-2006 z powodu kontuzji zagrał zaledwie w trzech spotkaniach. Znamienna jest ewolucja Stoudemire'a jako koszykarza - w dwóch pierwszych sezonach w lidze NBA miał przeciętną, szczególnie jak na zawodnika podkoszowego, często wykonującego wsady, skuteczność rzutów z gry - odpowiednio 0.472 w debiutanckim sezonie 02-03 i 0.475 w sezonie 03-04. Natomiast od sezonu 04-05 regularnie notuje celność rzutów z gry powyżej 50 procent, osiągając nawet skuteczność na poziomie 0.590 w sezonie 07-08. Amar'e staje się graczem coraz dojrzalszym i częste dawniej, nieprzygotowane rzuty z półdystansu zastępuje próbami mijania przeciwnika i wymuszania przewinień. Wraz z rozgrywającym Steve'em Nashem tworzy duet stanowiący w ostatnich latach w znacznej mierze o sile Phoenix Suns.


Statystyki Stat'a:




[my-youtube width=425 height=344]http://www.youtube.com/watch?v=AcbdYFOwNOk[/my-youtube]